هدیه ی مهربان ترین

داشتیم با سیدعلی سر و ته لوبیاها رو می زدیم. محمدحسین هم دوست داشت مشارکت کنه و چاقوی سیدعلی رو بگیره. یه چاقوی یکبار مصرف دادم دستش تا اونم بیاد بازی! فکر نمی کردم دستشو ببره. یک کم پوست دستش رفت و زخم شد. حالا عین جهودا که خون دیده باشند، دور خونه راه افتاده و با گریه می گه: دستَممممم! چیکار کنمممم؟ کمککک! کمک کنیییید!

سلام دوستان جان! گفتم حالا که ماجرای ازدواج و دیدار دوران بارداری در محضر آقا رو تعریف کردم، خوبه این سه گانه رو کامل کنم و ماجرای اذان گویی آقا برای سید علی خودمون رو هم ثبت کنم تا در تاریخ بمونه! شش ماه بعد از عقد ما، دایی جان سید علی و زندایی جان عقد موقت کردند و از دفتر آقا تقاضای وقتی کردند تا ایشون عقد دائمشون را بخوانند. گرفتن وقت برای خواندن عقد ما تنها سه روز طول کشید. اما در مورد برادرم قضیه این قدر طولانی شد وشد و عقدهای موقت مدام تمدید گردید تا این که دای جان حتی عروسی اش رو هم گرفت و هنوز عقدشان خوانده نشده بود. چون هم دوران عقد طولانی شده بود و هم دیگه آخر تابستون بود و عروس و داماد باید می رفتن سر کلاس های دانشگاهشون. تا ا...

این خاطره رو از لای دفترای قدیمی ام پیدا کردم. از سیدعلی پرسیده بودم چرت و پرت چیه؟ جواب داده بود: یه غذائیه استخوون داره؛ می خوری دندونات سیاه می شه مثل اسپایدرمن؛ دیگه نمی تونی وازش کنی. پتوشم درازه!!!!!! تاریخ ۲۰ بهمن ۸۶

چه کنیم تا کودکمان نماز خوان بار بیاید؟ شعائر دینی را به جا بیاورد؟ اهل مسجد و زیارت و روضه باشد؟ این ها سؤال هایی است تکراری که شاید جواب های متنوعی برایشان پیدا کرده باشیم و در عین حال هیچ وقت قانع نشده باشیم. برای پاسخی دیگرگونه به این سؤال یک پرسش مطرح می کنم. بچه ها باید اول نماز را بفهمند و بعد دوستش داشته باشند و انجامش دهند یا برعکس. اول باید دوستش داشته باشند و بعد درکش کنند. خودش را، فلسفه اش را، اسرارش را؟ پز روشنفکری اخیری که متأسفانه دامن برخی مادران حتی مذهبی را گرفته، باعث می شود طیفی از آن ها بر گزینه اول تاکید کنند. می گویند باید اول فهمید و بعد دوست داشت و انجام داد. باید تا جایی که زورمان می رسد به صورت عقلی و ...